Οικονομική και κοινωνική κατάσταση στις Φιλιππίνες

Οι Φιλιππίνες βρίσκονται σε μικτή οικονομική και κοινωνική κατάστασηχαρακτηρίζεται από σταθερή ανάπτυξη σε συνδυασμό με σημαντικές διαρθρωτικές προκλήσεις. Η χώρα θεωρείται μία από τις πιο δυναμικές αγορές της Νοτιοανατολικής Ασίας, αλλά αγωνίζεται με εκτεταμένα κοινωνικά προβλήματα και ακραία ευπάθεια στις φυσικές καταστροφές.

Τρέχουσα οικονομική κατάσταση

Ανάπτυξη και μακροοικονομική ανάπτυξη

Η οικονομία των Φιλιππίνων παρουσιάζει Σταθεροί ρυθμοί ανάπτυξηςαλλά τακτικά χάνει τους φιλόδοξους κυβερνητικούς στόχους. Το 2024, το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 5,6%[1][2], γεγονός που τοποθετεί τις Φιλιππίνες στο Η δεύτερη ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία της Ασίας made[2]. Ο στόχος ανάπτυξης για το 2025 μειώθηκε στο 5,5-6,5%[1][3], αφού αρχικά είχε τεθεί ως στόχος το 6-8%[4].

Η οικονομία καθοδηγείται κυρίως από στηρίζεται σε τρεις πυλώνες[5][6]:

• Τομέας υπηρεσιών (60% του ΑΕΠ): Ειδικά η εξωτερική ανάθεση επιχειρηματικών διαδικασιών (BPO), όπου οι Φιλιππίνες είναι ο παγκόσμιος ηγέτης της αγοράς.
• Ιδιωτική κατανάλωση (76% του ΑΕΠ): Υποστηρίζεται από τα εμβάσματα των 10,3 εκατομμυρίων ξένων Φιλιππινέζων[7]
• Επενδύσεις σε υποδομέςΤο πρόγραμμα "Build Better More" με 150 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ[8][9]

Εξωτερικό εμπόριο και διεθνείς σχέσεις

Οι Φιλιππίνες έχουν Διαρθρωτικό εμπορικό έλλειμμα ύψους 61,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ[10]. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εταίρος εισαγωγών με 25,6%.[11], ενώ η Οι ΗΠΑ η σημαντικότερη εξαγωγική αγορά παραμένουν[12]. Η πρόσφατα επιβληθείσα 17 τοις εκατό δασμοί των ΗΠΑ[13] επιβαρύνουν την εξαγωγική οικονομία, αν και σημαντικοί τομείς όπως τα ηλεκτρονικά και οι ημιαγωγοί εξαιρούνται[1].

Ο όγκος του εμπορίου με την Κίνα θα φθάσει περίπου τα 71 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024, έναντι μόλις 21 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τις ΗΠΑ[14], γεγονός που καταδεικνύει την αυξανόμενη οικονομική εξάρτηση από την Κίνα.

Οι μεγαλύτερες κοινωνικές προκλήσεις

Φτώχεια και ακραία ανισότητα

Παρά την οικονομική ανάπτυξη Φτώχεια και ανισότητα βασικά προβλήματα. Το 15,5% του πληθυσμού ζει κάτω από το εθνικό όριο της φτώχειας που είναι 13.873 πέσος το μήνα για μια πενταμελή οικογένεια[15][16]. Οι Φιλιππίνες έχουν τον υψηλότερο συντελεστή Gini στην περιοχή ASEAN[17], με το πλουσιότερο 20% να κερδίζει οκτώ φορές περισσότερα από το φτωχότερο 20%[17].

Ιδιαίτερα επηρεάζονται αγροτικές περιοχές και εθνοτικές μειονότητες. Το 25% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας[18], ενώ το ανώτερο 0,01% ελέγχει περίπου το 46% του εθνικού πλούτου[19].

Φυσικές καταστροφές και κλιματική αλλαγή

Οι Φιλιππίνες είναι μία από τις χώρες που πλήττονται περισσότερο από φυσικές καταστροφές παγκοσμίως[20][21]. Κάθε χρόνο, περίπου 20 τυφώνες της χώρας[22][23], εκ των οποίων το ένα τέταρτο είναι καταστροφικό. Η κλιματική αλλαγή αυξάνει δραματικά αυτές τις απειλές[20][21].

Οικονομικό κόστος των φυσικών καταστροφών[24][25]:

• Ετήσιες απώλειες: 1,2% του ΑΕΠ
• Ακραία γεγονότα όπως ο τυφώνας Χαϊγιάν (2013): έως και 4,6% του ΑΕΠ
• Προβλεπόμενες συνολικές απώλειες έως το 2100: 6% του ΑΕΠ

Διαφθορά και προβλήματα διακυβέρνησης

Η διαφθορά διαπερνά όλα τα επίπεδα της κοινωνίας και εμποδίζει σημαντικά την ανάπτυξη. Οι Φιλιππίνες κατατάσσονται 115η θέση σε σύνολο 180 χωρών στο δείκτη διαφθοράς[26][27]. Σύμφωνα με εκτιμήσεις 50% των αναπτυξιακών κονδυλίων και 25% του κρατικού προϋπολογισμού χάνονται λόγω διαφθοράς[28].

Το Σύστημα "Padrino" (πελατειακές σχέσεις) κυριαρχεί στην πολιτική και τη διοίκηση[27], ενώ 60% των εταιρικών φόρων δεν πληρώνονται[28]. Η κυβέρνηση υπό τον πρόεδρο Μάρκος Τζούνιορ εισήγαγε μεταρρυθμίσεις, αλλά οι συστημικές αλλαγές είναι αργές[26].

Κοινωνικοί προβληματικοί τομείς

Σύστημα υγειονομικής περίθαλψης

Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης των Φιλιππίνων είναι Σοβαρή υποχρηματοδότηση και άνιση κατανομή[29]. Με μόνο μία νοσοκομειακή κλίνη ανά 1.000 κατοίκους (μέσος όρος ΟΟΣΑ: 5 κλίνες), υπάρχει μια κραυγαλέα έλλειψη[29]. Μόνο το 50% του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη εντός 30 λεπτών[29].

Υπάρχει ένα "Σύστημα δύο επιπέδων" μεταξύ ιδιωτικής και δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης, με την ποιότητα να διαφέρει σημαντικά μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών[29].

Εκπαίδευση και προβλήματα της νεολαίας

Το εκπαιδευτικό σύστημα πάσχει από χρόνια υποχρηματοδότηση[30]. Παρά το ονομαστικά μεγαλύτερο μερίδιο του προϋπολογισμού, υπάρχει έλλειψη κονδυλίων για Δημοτικά σχολεία, μισθοί εκπαιδευτικών και ανακαίνιση 250.000 αιθουσών διδασκαλίας[30].

Η κρίση της εφηβικής εγκυμοσύνης είναι ιδιαίτερα ανησυχητική[31][32]:

• Κάθε μέρα, 500 κορίτσια μεταξύ 15 και 19 ετών γίνονται μητέρες.
• 3.343 γεννήσεις ζώντων παιδιών ηλικίας 10-14 ετών (2023)
• Αύξηση 6,6% σε τέσσερα χρόνια[31]

Ελευθερία του Τύπου και ανθρώπινα δικαιώματα

Το Η ελευθερία του Τύπου απειλείται σοβαρά. Οι Φιλιππίνες κατατάσσονται 134η θέση σε σύνολο 180 χωρών[33][34]. Από το 1986, 156 δημοσιογράφοι έχουν δολοφονηθεί, αλλά μόνο δύο δράστες έχουν καταδικαστεί[35].

Το "Πόλεμος κατά των ναρκωτικών" υπό τον πρώην πρόεδρο Ντουτέρτε κόστισε τη ζωή σε πάνω από 12.000 ανθρώπους[36][37]. Παρά την αλλαγή της κυβέρνησης, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνεχίζονται, αν και σε μικρότερο βαθμό[37][38].

Οικονομικές προκλήσεις

Ελλείμματα υποδομών

Παρά τις τεράστιες επενδύσεις, η Υποδομές πολύ πίσω. Οι Φιλιππίνες κατατάσσονται 102η θέση μεταξύ 141 χωρών στις υποδομές μεταφορών[8]. Το πρόγραμμα "Build Better More" στοχεύει να καλύψει αυτά τα κενά με 150 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2028[8][9].

Κεντρικά έργα[9]:

• Μετρό της Μανίλα (ολοκλήρωση 2029)
• 197 Προγράμματα Φάρου
• 5-6% του ΑΕΠ για υποδομές ετησίως

Αγορά εργασίας και μετανάστευση

το 10% του πληθυσμού εργάζεται στο εξωτερικό[7][18] για να στηρίξουν τις οικογένειές τους. Αυτά τα "Υπερπόντιοι Φιλιππινέζοι Εργαζόμενοι (OFW) μεταφέρουν περίπου το 8,9% του ΑΕΠ ετησίως[39], γεγονός που στηρίζει την οικονομία, αλλά και Διαλύει τις οικογένειες και προκαλεί έλλειψη ειδικευμένου εργατικού δυναμικού[7].

Το Η ανεργία ανέρχεται στο 4,48% (2025), αλλά Υποαπασχόληση και άτυπη απασχόληση είναι ευρέως διαδεδομένες[40].

Προοπτικές και μεταρρυθμιστικές προσεγγίσεις

Βραχυπρόθεσμες προβλέψεις (2025-2026)

Οικονομική ανάπτυξη5,5-6,5% (2025), 6,0-6,1% (2026)[41][42] Πληθωρισμός2-3%, εντός του εύρους στόχου[41][42] Οι προκλήσειςΕμπορικές διαμάχες των ΗΠΑ, γεωπολιτικές εντάσεις, κλιματικοί κίνδυνοι

Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις

Οικονομικές μεταρρυθμίσεις[43][44]:

• ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗΣ φορολογικής μεταρρύθμισης για την προώθηση των επενδύσεων
• Χαλάρωση των περιορισμών στις ξένες επενδύσεις
• Προώθηση ζωνών ελεύθερου εμπορίου

Κοινωνικά προγράμματα[44][19]:

• Pantawid Pamilyang Pilipino (4Ps) για μεταφορές μετρητών υπό όρους
• Νόμος περί καθολικής υγειονομικής περίθαλψης
• Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση K-12

Οι Φιλιππίνες βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο καμπής. Ενώ τα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη είναι σταθερά και η χώρα είναι μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στην Ασία, οι τεράστιες κοινωνικές προκλήσεις, οι κλιματικοί κίνδυνοι και τα προβλήματα διακυβέρνησης απαιτούν αποφασιστικές και βιώσιμες μεταρρυθμίσεις. Η επιτυχία θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον η οικονομική ανάπτυξη μπορεί να γίνει πιο χωρίς αποκλεισμούς και αν μπορούν να ξεπεραστούν οι διαρθρωτικές αδυναμίες του κράτους.

Συμπληρωματική αξιολόγηση από την άποψη του Gradido

Η ανάλυση δείχνει πόσο περίπλοκη είναι η κατάσταση στις Φιλιππίνες: από τη μία πλευρά, υπάρχει σημαντική οικονομική ανάπτυξη και μια δυναμική κοινωνία- από την άλλη, υπάρχουν βαθιές κοινωνικές διαιρέσεις, μεγάλη φτώχεια, τεράστιες ανισότητες και προκλήσεις λόγω της διαφθοράς και των φυσικών καταστροφών. Η ευαλωτότητα του λαού απέναντι στη φτώχεια, την έλλειψη κοινωνικής ασφάλειας και τους συνεχείς περιβαλλοντικούς κινδύνους είναι ιδιαίτερα συγκινητική.

Παρά τις επιτυχίες στην οικονομική ανάπτυξη, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού δεν επωφελούνται σχεδόν καθόλου από αυτήν. Το κοινό καλό και η ανθρώπινη συνοχή, όπως η αρχή "Bayanihan", εξακολουθούν να είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση, αλλά οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις συχνά υπολείπονται. Οι νέοι, τα παιδιά, οι αγροτικές και οι αυτόχθονες κοινότητες μένουν συχνά πίσω - αυτό πονάει και ταυτόχρονα απαιτεί νέες, ανθρώπινες λύσεις.

Υπό το πρίσμα του Gradido, αυτό οδηγεί σε ένα διπλό κίνητρο: αφενός, να δώσει στους ανθρώπους ελπίδα, νόημα και φωνή - και ταυτόχρονα να ενισχύσει τις κοινότητες που βασίζονται στη φυσική συνεργασία και την αμοιβαία υποστήριξη. Η ανθεκτικότητα που αναπτύσσεται από την αλληλεγγύη και τη συμμετοχή θα μπορούσε να γίνει φάρος για έναν καλύτερο κόσμο, ιδίως στις Φιλιππίνες.

Μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ακριβώς αυτά τα ζητήματα: Με το Gradido ως ένα συμπληρωματικό, προσανατολισμένο στην πρόνοια σύστημα, μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτό που δημιουργεί ποιότητα ζωής, σύνδεση και συμμετοχή. Είναι ακριβώς αυτό το δυναμικό που μπορούμε τώρα να συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε - με αγάπη, από κοινού και ολόψυχα.