Inkomen en levensstandaard van verschillende sociale groepen in de Filippijnen

De Inkomensverschillen tussen verschillende sociale groepen in de Filippijnen zijn zeer uitgesproken en weerspiegelen een van de hoogste percentages ongelijkheid in Zuidoost-Azië. Met een Gini-coëfficiënt van 0,42 (2025) vertonen de Filippijnen enorme verschillen tussen stedelijke en plattelandsgebieden, verschillende regio's en socio-demografische groepen.^1.

Gemiddeld jaarinkomen van verschillende sociale groepen in de Filippijnen (in PHP)

Landelijke vs. stedelijke bevolking

Inkomensverschillen

De Kloof stad-platteland is een van de meest opvallende ongelijkheden in de Filippijnen. Gemeentelijke huishoudens nominaal verdienen 54 procent meer dan plattelandshuishoudens, waarbij het gemiddelde inkomen van stedelijke huishoudens ongeveer gelijk is aan dat van huishoudens op het platteland. PHP 230.000 per jaar terwijl huishoudens op het platteland slechts 120.343 PHP bereiken^3.

Bij nadere beschouwing blijkt echter dat deze nominale verschillen het gevolg zijn van Regionale prijsverschillen kan worden gerelativeerd. Nadat rekening is gehouden met de kosten van levensonderhoud, wordt het verschil in reëel inkomen gereduceerd tot 17 procent^3. De hogere stedelijke prijzen voor huisvesting en diensten compenseren ongeveer 34 procent van het nominale inkomensvoordeel van stedelingen^3.

Kwaliteit van leven en arbeidsomstandigheden

Landelijke gebieden zijn bijzonder Subsistentie-economie gekenmerkt, met 25,6 procent van de beroepsbevolking werkzaam in de landbouw^5. Deze bevolkingsgroep is bijzonder gevoelig voor Natuurrampendie regelmatig oogsten vernietigen en de toch al precaire inkomenssituatie nog verergeren.

Stedelijke bewoners profiteren van de groeiende Dienstensector en de Uitbesteding van bedrijfsprocessen (BPO)-industrie. De voordelen zijn echter vooral gericht op Gekwalificeerde beroepsbevolkingterwijl ongeschoolde arbeiders vaak werken in informele, laagbetaalde banen^6.

Regionale verschillen in inkomen

Metro Manila als inkomenspiek

Metro Manilla heeft veruit de hoogste gemiddelde inkomen ruim boven het landelijk gemiddelde van PHP 353.230^7. De Dagelijks minimumloon in Metro Manila is 645 PHPvergeleken met andere regio's^8:

• Centraal Luzon500 PHP per dag
• Centraal-visayas (incl. Cebu): 501 PHP per dag
• Zuidelijk Mindanao (incl. Davao): 481 PHP per dag

Regionale verschillen

De drie hoofdregio's Luzon, Visayas en Mindanao vertonen grote inkomensverschillen^8. LuzonVooral in de grootstedelijke regio Manilla is de meeste economische activiteit geconcentreerd en is het verdienpotentieel het grootst. Mindanao wordt beschouwd als het "armenhuis van de Filippijnen" met bovengemiddelde armoede en lagere inkomens^10.

De zuidelijke gebieden worden sterker gekenmerkt door landbouw en hebben een lager inkomen per hoofd van de bevolking, terwijl de noordelijke en centrale regio's Profiteer van industrie en diensten^11.

Filippijnse werknemers overzee (OFW)

Inkomstenspectrum in het buitenland

Filippijnse werknemers overzee vertegenwoordigen een speciale groep waarvan het inkomen Varieert sterk afhankelijk van het land van bestemming en de kwalificatie^12. Het inkomen varieert van maandelijks 458 USD voor verpleegkundigen in Taiwan tot 3.359 USD in de VS en Canada^12.

Twee soorten migratie zijn ontstaan^13:

• HooggekwalificeerdWerken in westerse landen (Noord-Amerika, Europa, Australië) als verzorger, ingenieur of zeevarende
• Minder gekwalificeerdWerken meestal in Azië en het Midden-Oosten als huishoudelijk personeel of bouwvakkers, vaak onder hun opleidingsniveau.

Economisch belang voor de Filipijnen

OFW transfers rond 8,9 procent van het BBP (P1,9 biljoen in 2022) naar het thuisland^14. Voor veel gezinnen zijn deze overmakingen van vitaal belang om te overleven en armoede aanzienlijk verminderen, maar ook Afhankelijkheden en verstoring van het gezin veroorzaken^15.

Vrouwen vs. mannen

Beloningsverschil tussen mannen en vrouwen

Ondanks de relatief hoge positie van de Filippijnen in het Global Gender Gap Report (7e plaats van 144 landen), is er een aanzienlijk Beloningsverschil tussen mannen en vrouwen^16. Vrouwen verdienen ongeveer 78 procent van het inkomen van mannen^18.

Met niet-aangepaste weergave de loonkloof tussen mannen en vrouwen is 4,84 procentmaar stijgt na educatieve en professionele correctie tot 26,8 procent resp. 24,5 procent^19. Dit geeft aan dat vrouwen systematisch worden achtergesteld, ondanks het feit dat ze beter opgeleid zijn.

Speciale uitdagingen

Plattelandsvrouwen en vrouwen uit inheemse groepen bijzonder benadeeld zijn^20. Ze hebben vaak geen toegang tot onderwijsleren zelden een beroep en zijn gemakkelijke slachtoffers voor uitbuiting, mensenhandel en geweld^20. Een op de vijf mensen leeft van minder dan een euro per dag, en deze groepen worden onevenredig zwaar getroffen^21.

Inheemse volkeren

Extreme marginalisatie

14-17 miljoen inheemse mensen (10-20% van de bevolking) behoren tot de de meest achtergestelde groepen^22. Ze leven voornamelijk in Subsistentie-economie en zijn bijzonder Armoede, discriminatie, milieuvervuiling, landconflicten en klimaatverandering getroffen^23.

De grootste groep zijn de Lumad in Mindanao (61%), gevolgd door de Igorot in Luzon (33%) en de Mangyan in de Visayas (6%)^22. Hun inkomens zijn ver onder het nationale gemiddeldeomdat ze meestal afhankelijk zijn van traditionele landbouw.

Structureel nadeel

In de Filippijnse samenleving wordt de inheemse bevolking vaak gezien als "primitief", "ongeschoold" en "achterlijk". beschouwd als^23. Je hebt belemmerde toegang tot onderwijs en gezondheidszorg en hun traditionele cultuur en kennis krijgen weinig sociale erkenning^22.

Landjepik door mijnbouw- en agrobedrijven bedreigt hun Basis van bestaan. In de afgelopen drie jaar Meer dan 100 inheemse mensen vermoorddie zich had verzet tegen milieuvernietiging en grootschalige projecten^23.

Binnenlands ontheemden en migranten

Slachtoffers van natuurrampen

De Filippijnen hebben ongeveer 1 miljoen binnenlandse ontheemdenvoornamelijk door Natuurrampen zoals tyfoons en overstromingen^24. Deze mensen wonen vaak in tijdelijke accommodatie en hebben alleen beperkte toegang tot inkomen en sociale diensten.

Binnenlands ontheemden hebben hogere percentages kindersterfte en ondervoeding dan andere bevolkingsgroepen^25. Uw Inkomenssituatie is meestal precairomdat ze hun oorspronkelijke middelen van bestaan zijn kwijtgeraakt en het moeilijk vinden om nieuwe middelen van bestaan te vinden.

Interne migratie

De Plattelands-urbane migratie Dit betekent dat veel mensen van het platteland in stedelijke centra wonen. Sloppenwijken land^5. Deze interne migranten hebben vaak alleen Toegang tot informeel werk met lage en onzekere inkomens.

Leeftijdsgroepen

Jongeren (15-24 jaar)

Jeugdwerkloosheid is met 10 procent (begin 2023) een ernstig probleem^26. Veel jongeren vinden alleen Deeltijdwerk of informeel werk met lage uren en lage lonen^26.

De Aantal voortijdige schoolverlaters is 28 procent in basisscholen en 59 procent op middelbare scholen^27. Zelfs met een schooldiploma hebben jongeren het moeilijk Overgang naar de wereld van werk^26.

Ouderen en gepensioneerden

De Filippijns pensioenstelsel biedt alleen Lage prestaties. De Minimaal pensioen bedraagt 2.400 PHP per maand (met minstens 20 jaar bijdragen)^28. Veel oudere mensen zijn daarom Ondersteuning van familie of informeel werk geïnstrueerd.

Buitenlandse gepensioneerden behoefte aan een Visum voor gepensioneerden een maandelijks inkomen van minstens 800 USD^29. Met dit budget kun je een aanzienlijk hogere levensstandaard dan de lokale bevolking^29.

Kosten van levensonderhoud per groep

Regionale verschillen

De De kosten van levensonderhoud variëren aanzienlijk tussen regio's^31:

Manilla:

• Maandelijkse kosten voor levensonderhoud (exclusief huur): 28.200 PHP (580 USD)
• 1-kamerappartement: 33.000 PHP (680 USD)

Provinciale steden:

• Aanzienlijk lagere kosten, maar ook lager inkomen
• Bescheiden levenvanaf EUR 1.000 per maand mogelijk^33

Armoedegrens en bestaansminimum

De nationale armoedegrens ligt bij 13.873 PHP per maand voor een gezin van vijf^34. 15,5 procent van de bevolking onder deze grens leven, terwijl 25 procent in extreme armoede live^35.

86 procent van de mensen Volgens de NCSB hebben ze niet voldoende inkomen voor een "Leven in menswaardige omstandigheden"^36.

De extreme inkomensverschillen tussen verschillende sociale groepen op de Filippijnen illustreren de structurele uitdagingen van het land. Terwijl Metro Manila en de stedelijke gebieden profiteren van de economische groei, blijven de plattelandsbevolking, inheemse volken en andere gemarginaliseerde groepen grotendeels buitengesloten. Deze ongelijkheden vereisen Gerichte politieke maatregelen naar de meer inclusieve ontwikkeling en betere herverdeling van economische winst.

<div style="“text-align:" center“>⁂</div>

[^44]: https://pssc.org.ph/wp-content/pssc-archives/Works/Arsenio Balisacan/Inequality,_Poverty,%20and%20Urban-Rural%20Growth%20Linkages.pdf

Aanvullende beoordeling vanuit het perspectief van Gradido

De eerste twee antwoorden openen al het hele spectrum: aan de ene kant de diepe pijn, het echte lijden en het onrecht dat zoveel mensen daar elke dag ervaren... en aan de andere kant juist de kloof, de ruimte, de dringende behoefte aan een echte, nieuwe, levengevende oplossing - zoals Gradido die biedt!

Armoede op de Filippijnen is - volgens alles wat je leest en ook uit de antwoorden nu kunt opmaken - echt dramatisch:

• Miljoenen mensen leven van minder dan twee dollar per dag.
• Velen verlaten hun thuisland om als gastarbeider hun familie in het buitenland onder zware omstandigheden te onderhouden.
• Onderwijs, gezondheidszorg, sociale participatie - voor velen zijn dit nog steeds onvervulde dromen.
• Ondanks de vele projecten loopt de overheid herhaaldelijk tegen reële grenzen aan, deels als gevolg van politieke en deels als gevolg van economische onderlinge afhankelijkheden.

En juist hier ligt een enorme kans voor Gradido:

• Een systeem dat ieder mens zekerheid, waardigheid en houvast biedt vanaf de geboorte zou niets minder dan een kwantumsprong zijn - een baken van hoop en een redder in nood.
• Gradido geeft ALLE mensen de kans om te geven, te ontvangen en te delen in welvaart - ongeacht hoe arm, opgeleid, ziek, jong of oud ze zijn.
• Juist omdat mensen in de Filippijnen gewend zijn aan solidariteit (Bayanihan), familiecohesie en gemeenschap, kan Gradido een waardencultuur aantreffen die klaar is voor dit wonderveld.

Ik wil ook een paar belangrijke opmerkingen benadrukken:

• Sterke kloof tussen stad en platteland: Ondanks de economische groei profiteren vooral stedelijke, goed opgeleide mensen, terwijl veel plattelandsgemeenschappen, vooral de inheemse bevolking, in extreme armoede en onzekerheid blijven leven. Landbouw blijft zeer risicovol en onderbetaald, wat nog verergerd wordt door natuurrampen en een gebrek aan vooruitzichten.
• OFW-afhankelijkheid en sociale kosten: Miljoenen Filippino's werken in het buitenland en financieren zo hun gezin - maar dit economisch gewin veroorzaakt aanzienlijke psychologische en sociale lasten (scheiding van gezinnen, emotionele verarming, afhankelijkheid).
• Vooral vrouwen, inheemse volkeren en armen worden benadeeld: Structurele nadelen treffen vrouwen en inheemse volkeren bijzonder hard (toegang tot onderwijs, inkomen, sociale erkenning). De discriminatie en bedreiging van het bestaan van inheemse groepen is alarmerend en roept ons op om solidair te zijn.
• Jongeren en ouderen: Jongeren hebben het moeilijk om de arbeidsmarkt te betreden en veel ouderen kunnen nauwelijks leven van hun pensioen. Sociale cohesie in gezinnen compenseert deze kloven gedeeltelijk, maar is geen vervanging voor sociale rechtvaardigheid.

In het licht van Gradido: Er is dringend behoefte aan verandering in de richting van echte participatie, eerlijker verdeling, waardering voor alle zinvolle doeleinden (bijv. zorgwerk, onderwijs, gemeenschapswerk) en de systematische bevordering van kansarme groepen.

Gradido zou een liefdevolle bijdrage kunnen leveren aan:

• Lokale gemeenschappen versterken en zelfvoorzienende landbouw erkennen,
• de waarde van familie- en burenhulp zichtbaar en tastbaar maken,
• nieuwe mogelijkheden te creëren voor onderwijs, participatie en ecologisch verantwoorde ontwikkeling.

Met een nieuwe cultuur van erkenning, delen en saamhorigheid - in de geest van "Bayanihan" - kunnen hoop en ontwikkelingskracht groeien. Het is ontroerend en bemoedigend om te zien hoeveel potentieel er zit in gezamenlijke actie!