"In een tijd van toenemende crises is afhankelijkheid van buitenlands voedsel gewoon onverantwoord. We zouden al het voedsel dat we nodig hebben lokaal moeten produceren, bij voorkeur in biologische kwaliteit."
Beste lezer,
Nadat Lieblingsstadt een veilige plek is geworden waar mensen zich dag en nacht veilig en zorgeloos kunnen bewegen, pakt burgemeester Michael Miteinand het volgende grote probleem aan. Geïnspireerd door Andernach, de succesvolle 'Eetbare Stad', wil hij Lieblingsstadt voedselzelfvoorzienend maken.
"In een tijd van toenemende crises is afhankelijkheid van buitenlands voedsel gewoon onverantwoord. We zouden al het voedsel dat we nodig hebben lokaal moeten produceren, bij voorkeur in biologische kwaliteit," stelt Miteinand.
Startbijeenkomst over zelfvoorziening op voedselgebied
Michael roept zijn team van experts bij elkaar. Hij nodigt ook de favoriete boeren en tuiniers van de stad uit voor de bijeenkomst. De bijeenkomst wordt het begin van een 'Grote Samenwerking voor Zelfvoorziening'.
"Ik heb gehoord dat je met permacultuur enorme opbrengsten kunt halen op een heel kleine ruimte. Wie weet daar iets van?" vraagt hij aan de groep.
Sabrina, permacultuurexpert en voorzitster van de favoriete stadstuinbouwvereniging doet haar zegje:
"Ja, dat klopt. Permacultuur is gericht op het nabootsen van natuurlijke ecosystemen om duurzame landbouwsystemen te creëren. Het gaat erom het land efficiënt te gebruiken en tegelijkertijd de biodiversiteit te bevorderen."
Hoge opbrengsten met permacultuur
"Hoe komen de hoge opbrengsten tot stand?" wil Michael weten.
"Aan de ene kant door efficiënt gebruik van ruimtePermacultuurprincipes omvatten vaak verticale landbouw, bijv. klimplanten op muren of structuren, bedden met meerdere lagen of het gebruik van kleine oppervlakken voor een verscheidenheid aan planten. Dit kan de productiviteit per vierkante meter enorm verhogen.
Dan door BodemgezondheidPermacultuur bevordert technieken zoals composteren en mulchen die de vruchtbaarheid van de bodem helpen verbeteren. Een gezonde bodem ondersteunt gezonde planten die een betere oogst produceren.
Daarnaast is er de PlantendiversiteitDoor een verscheidenheid aan gewassen te telen, kunnen plagen en ziekten onder controle worden gehouden en kunnen verschillende oogsten tegelijkertijd worden geproduceerd.
Dit resulteert in de spreekwoordelijke Duurzaamheid van permacultuursystemen. Hulpbronnen zoals water worden efficiënt gebruikt. Daardoor blijven de opbrengsten grotendeels stabiel, zelfs bij droogte of andere moeilijke omstandigheden."
Zijn er al voorbeelden?
"Waar vind je goede voorbeelden van permacultuur?", wil Michael weten.
"Permacultuur wordt overal ter wereld toegepast. Zelfs in woestijngebieden zijn er succesvolle permacultuurprojecten. Vooral indrukwekkend in termen van Stedelijke landbouw Ik vind de "Stedelijke hofstede" in Pasadena, Californië, waar één gezin een verbazingwekkende hoeveelheid voedsel produceert op minder dan een kwart hectare."
"Kun je ons er meer over vertellen?" vraagt Siegbert, de penningmeester van de stad.
"Graag! De Urban Homestead produceert jaarlijks meer dan 2700 kilo voedsel. Ze hebben al meer dan 400 soorten groenten en fruit verbouwd. Ze produceren ook eieren en honing.
De familie maakt gebruik van verschillende duurzame praktijken, waaronder compostering, waterbesparing door druppelirrigatie, zonne-energie en het houden van kippen en eenden voor ongediertebestrijding."
"Dat doen wij ook," vertelt Reiner, een biologische tuinier.
"Precies! Wij van de tuinvereniging vertrouwen ook grotendeels op permacultuur," voegt Sabrina toe, "daarnaast werken sommige van onze leden met effectieve micro-organismen. Anderen experimenteren met Agnihotra en elektrocultuur - sommigen met verbluffend succes."
Alle kennis is beschikbaar
"Samen hebben we veel kennis en knowhow," vertelt Michael verheugd, "zodat we een onderzoeks- en ontwikkelingsproject kunnen opzetten: een proefproject voor zelfvoorzienende klimaatvriendelijke stadsontwikkeling..."
"Ik weet zeker dat daar subsidies voor zijn," vermoedt Siegbert.
Hebben we genoeg landbouwgrond?
"Laten we eens grof rekenen!" Siegbert haalt zijn rekenmachine tevoorschijn. "Een kwart hectare produceert 2700 kilo voedsel per jaar. Laten we aannemen dat een persoon één kilo per dag eet, dan is dat 365 kilo per jaar. Dus een kwart hectare kan iets minder dan 7,5 mensen voeden. Dat is 30 per hectare, dus we zouden ongeveer 670 hectare nodig hebben voor onze 20.000 inwoners. Het is hier echter niet zo lekker warm als in Californië."
"Sepp Holzer, de beroemde 'landbouwrebel', plantte citroenen op 1600 m hoogte in Oostenrijk," legt Sabrina uit. "Je hebt echter veel kennis en ervaring nodig voor zulke opbrengsten."
"De oppervlakte van onze stad is ongeveer 20 vierkante kilometer, waarvan 25% groene gebieden zijn, ofwel 5 vierkante kilometer of 500 hectare. Ongeveer de helft daarvan is openbare grond. Maar we willen er toch niet allemaal moestuinen van maken?" zegt Siegbert.
Daktuinen en verticaal tuinieren
"In sommige steden verbouwen mensen zelfs groenten op de daken. En heb je ooit gehoord van verticaal tuinieren? Mensen planten groenten op de muren van hun huizen. Betonnen woestijnen worden groene oases. Het is ook goed voor het klimaat!" zegt Jennie, de klimaatmanager van de stad.
Biologisch en conventioneel - laten we samenwerken!
"Wij tuiniers en boeren zijn er nog steeds," zegt Reiner. "In het gebied rond Lieblingsstadt worden duizenden hectaren bewerkt.
"De meeste boeren boeren op conventionele wijze, net als wij," zegt Franz, "Wij leveren nog steeds de hogere opbrengsten."
"Ja, beide methoden hebben hun voor- en nadelen en kunnen geschikt zijn in verschillende contexten," sust Michael, "Laten we samenwerken - in het belang van iedereen!"
Solidaire landbouw
"Over samenwerken gesproken, kennen jullie SoLaWi?" vraagt Jennie aan de groep. "Solidaire landbouw is een landbouwmodel dat gericht is op nauwe samenwerking tussen consumenten en boeren. In dit model dragen de leden samen de kosten voor het runnen van een boerderij en delen ze de oogst. Het is win-win voor iedereen: de boeren hebben een vast inkomen en de leden krijgen vers biologisch voedsel."
"Heel goed! Dus samen hebben we genoeg gebieden, ideeën en competenties om de stad zelfvoorzienend te maken," is Michael tevreden. "Zelfvoorziening is een grote en omvangrijke onderneming. We kunnen het alleen samen doen. We moeten de verschillende benaderingen testen op hun bruikbaarheid en graag verschillende methoden uitproberen, die elkaar in het beste geval aanvullen. Gradido, het beproefde honoraire beloningssysteem, moet ook weer worden geïntegreerd. Dit zal ons veel vrijwilligers opleveren die enthousiast willen werken aan dit grote gemeenschappelijke doel."
De Geweldige samenwerking kan ook worden toegepast op de landbouw. In de 11e aflevering van de populaire serie "Gradido in favoriete stad" wordt de basis gelegd voor een zelfvoorzienende voedselproductie voor de stad. Zoals bij alle hierboven beschreven benaderingen is samenwerking veel beter dan concurrentie. Vrijwilligerswerk is grotendeels gebaseerd op samenwerking. Met behulp van het vrijwilligersbeloningssysteem 'Gradido' wordt vrijwilligerswerk beloond met 20 Gradido per uur.
Voor de Gradidos zijn er verschillende voordelen en kortingen die kunnen worden ingewisseld bij lokale bedrijven. Daarnaast is er een levendige uitwisseling tussen de burgers. Dit verlaagt de kosten voor alle betrokkenen en grote projecten worden haalbaar. Een win-win-win situatie voor iedereen!
Stuur deze serie gerust door naar je gemeenteraad, verenigingen en vakmensen!
Als we nu niets doen, zal de Neerwaartse spiraal weg. We worden steeds afhankelijker van voedsel uit het buitenland en onze binnenlandse landbouw gaat failliet.
Met Gradido en de Grote Samenwerking genereren we Opwaartse spiralen om de toekomst op een positieve en duurzame manier vorm te geven. Samen veranderen we onze steden en dorpen in bruisende, bloeiende oases - onze favoriete plekken!
Vriendelijke groeten
Met vriendelijke groet
Margret Baier en Bernd Hückstädt
Gradido oprichter en ontwikkelaar